EYLUL2018
ATILAY ARSAN
Alfabesini Z’den kuran adam; Atılay Arsan
1993 ya da 1994 yılı olmalı, Evka 2 – Konak arası işleyen belediye otobüsünde her sabah rastladığım bir adam, uzun yolculuktan bunalıp ağlamaya başlayan çocuklara cebinden çıkardığı oyuncaklardan veriyordu.
Ağlayan çocuk otobüsün neresinde olursa olsun elden ele oyuncak ona ulaşıyordu. Bu seramoniye o kadar sık tanık oluyordum ki verdiği oyuncaklar dikkatimi çekmeye başladı. Hergün farklı ve bir çocuğu mutlaka şaşırtacak ilginç oyuncaklar çıkıyordu cebinden...
Saçları düşünceleri gibi dal budak sarmışcasına dağınık olan bu adamın; ele avuca sığmaz bir şair, mühendis, entelektüel, karikatürist ve sıkı bir okur olduğunu birkaç yıl sonra anladım; Atılay Arsan…
Makina Mühendisleri Odası’nda görev yapmaya başladığımda bize de şaşırtıcı küçük armağanlarından sık sık sunardı.
O, Antep’li şair ve yazarlar kuşağının bir üyesiydi; Onat Kutlar, Cevat Özer, Mehmet Baz, Fevzi Günenç, Uğur Cankoçak, Oğuz Atalay, Dinçer Oktay, Yurdaer Tek ve Ülkü Tamer’le birlikte.