AGUSTOS2019
Avram Ventura
Can sıkıntısı
Sıkılıyorum!
Genel bir umutsuzluğun egemen olduğu bir ortamda bulunmaktan, karartılmış sözcükleri dinlemekten sıkıldım. Ne denli böyle bir ortamdan sıyrılmaya çalışsam da, benimle birlikte herkesi bir şekilde etkiliyor. Yazılı ve görsel basın kadar, görüştüğüm insanlar, bu olumsuzluğu körüklemek için ellerinden geleni yapıyorlar.
Birçok insanla birlikte yolumu yitirdiğimi ya da bir duvara tosladığımı varsayıyorum. Benim beklediğim, kimi insanların içimizi karartması yerine, düzlüğe çıkartacak yeni yollar önermesi, benzer yanılgılara bir kez daha düşmememiz için, bizleri doğru bir şekilde yönlendirmesidir.
Ne gezer! Herkes ateşe körükle gitmek için sanki sırasını bekliyor.
Genel durum böyle bir olumsuzluk içinde geliştikçe, kendi payıma sağlıklı düşünemiyorum. Doğrularla yanlışlar, gerçeklerle yalanlar birbirine karışıyor. Gereksiz konularla kafamı doldururken, gerekli olanları aklımın süzgecinden geçirmekte zorlanıyorum.
Bir yanda çevrenin çok yönlü baskısı, öte yandan umudunu yitirmemeye çalışan, bütün olumsuz seslere kulaklarını tıkayan aklımın, yüreğimin sesi...
Bu yüzden sıkılıyorum!
Biliyorum bu yalnızca benim sorunum değil, kiminle konuşsam canının sıkıldığından yakınıyor. Doğaldır ki, her şey gibi bu duygu da nedensiz değil. İnsanın içini karartacak olumsuzluklar, belki bu günlerde daha yoğunlaşmış, bizi daha çok kuşatmış olabilir; ancak yakınmaların her kesim ve meslekten insan tarafından çoğalması, gerçekten ilgi çekici. Bu nedenle kendi sorunlarım bir yana, başkalarını dinledikçe canım daha çok sıkılıyor!
Artık insanlara umut vermek de giderek güçleşiyor. Belirli sosyal ve ekonomik baskılar kadar, kitle iletişim araçları, koro halinde insanların içlerini karartmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Hadi gazeteleri okumayalım, televizyonların haber saatlerinde pembe dizileri izleyelim, denebilir. Sağlımızı korumak için hepsini yaptık diyelim. Çevremizdeki olay ve insanlardan da kendimizi soyutlayabilecek miyiz? Bütün seslere kulaklarımızı tıkayabilecek, görüntülere göz yumabilecek miyiz?..
Olanaksız işler ya da düşlerle kafamızı yormayalım. Canımız sıkılacak, kızacağız, kavga edeceğiz, üzüleceğiz... Tersine mutlu olduğumuz anlar da olacak. Yaşam bu işte!
Alain bir denemesinde, Avrupa'nın irili ufaklı birçok devletin kralını tanımış olduğunu yazıyor. Bu krallardan tümünün yakınması, can sıkıntısındanmış. Çevresinde yüzlerce insan, bir dediğini iki etmiyor, herkesten ve her şeyden onu sakınıyorlarmış. Oyunla, avlanmayla geçen birkaç saatten sonra, kralların yine canları sıkılıyormuş. İnsan kral da olsa, kendini bir boşlukta bulduğu sürece, can sıkıntısından kurtulması olanaksız; oysa sabahtan akşama, işinden başını kaldıramayan insan, sıkılacak zamanı bulamadığı gibi, belki de bir başkasının sorun ettiği konuları düşünemiyordur bile.
Alain, yine biraz da ironiyle, Tanrı'nın ne denli sıkılıyor olduğu düşüncesini araya sıkıştırmıştır. Söylencelerde okuduğumuz tanrılar, can sıkıntılarından kurtulmak için insanların arasına karışır, onların günlük yaşamlarını düzenlemeye çalışırlarmış. Zeus'un çapkınlıkları, onun ölümlülerden olan çocuklarının diğer tanrılarla olan ilişkileri, söylencelerin sınırsız imgelemi içerisinde yüzyıllardır yer almaktadır.
Ne denli konuşup sıkıntıları üstümüzden atmaya çalışsak, ondan tümüyle sıyrılmamız söz konusu olmuyor. Bu nedenle sözlerimizi bir öyküyle noktalayalım:
Adamın biri öte dünyaya göçeli dört bin yıl olmuş. Yapacak bir işi olmadığından canı sıkılıyormuş. Meleklere gidip durumunu anlatmış ve oyalanacak bir iş istemiş. Eline bir törpü vermişler ve gidip Himalaya dağlarını törpülemesini söylemişler. Birkaç bin yıl daha geçmiş. Adam bir gün meleklerin karşısına çıkıp işin bittiğinden, yine de canının sıkıldığından yakınmış. Bu kez eline bir kaşık verip Atlas Okyanusunun sularını boşaltmasını önermişler. Binlerce yıl geçmiş, adamı yine karşılarında bulmuşlar. Bu kez ona dünyaya inmesini ve insanların arasını bulmaya çalışmasını, birbirlerini yemekten vaz geçtiklerinde onlara haber vermelerini söylemişler. Gidiş o gidiş, bir daha adamı görememişler!